Blog

Rapunzel

Onder stenen bedolven en toch rijst Haar gestalte torenhoog de ruimte in Daar verbinding makend hier niet kunnen zijn Een tergende hardheid zacht gezegd

Zo bevattelijk is het allemaal uitstijgend Zo veilig in haar Rapunzel verhaal Opgesloten in of uit systeem eindeloos Zoekend verlangend naar harmonie

Kijkt ze naar dansende dochter die voordoet hoe Je verdwijnt van binnen verbindend Kijkt ze haar dolende moeder vermorzelt verdriet Zo groot om te kijken, te raken kwijt

Raapt op zichzelf en haar eigen verhaal Geen sprookje dit keer graag glas hard Uitzicht helder en uit zich scherp hoe het was Zo kwetsbaar staat ze daar naakt

Een blik naar huis en zij weet en voelt Dat echt alles en alles draait om Gaan staan en durven te zien en te huilen Wat niet was en wat nu kan zijn