Blog
Dichterbij | November
Grondslag
Elke maand schrijf ik een gedicht over een ontwikkelproces dat ik van heel dichtbij mag waarnemen | Mirjam
Grondslag
Hoe hij danst vanuit pijn bewegend Opspringend teruggaan naar toen Zijn voeten herzien wat was en wat is En herleven neerdalend de grond
Buigend voor eeuwen en oude verbindingen Schreeuwend naar de lucht -spiegeling die niet wijkt. Hij neemt alles en alles, brengt hij nog verder De lijnen terugzettend zó dat hij overblijft
En dan een barst in maskers en makers Van lagen die wegkunnen -vloeien nu En daar pure lucht een ademherhaling Tot mantra van ruimte dalend in
In licht lijkt er einde als in de nacht Koplampen pijn verlichten als toen Armen hoog zijn lot omarmend Zijn spot herleidend zo mooi
Hier stopt symbiose en verre strengeling De weg geopend naar nieuwe grond Deze plek van kracht en angst voelend Dat dit overweldigend stromend gaat zijn